Ρεβεγιονισμός!

Είστε έτοιμοι?
Τρέξατε στην αγορά να κάνετε τα τελευταία ψώνια της μέρας?
Να αγοράσετε το πανάκριβο κουστούμι ή φόρεμα για να είσαστε στην τσίτα το βράδυ της αλλαγής? Γιατί όλοι θα δουν πρώτα τι φοράτε και μετά θα σας καλωσορίσουν...
Κομμωτήριο πήγατε? ....Ίσα που προλαβαίνετε....
Α! Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας τις έτοιμες 'ευχές' σας....
'Χρόνια Πολλά'....'Καλή χρονιά'....'Με υγεία....και ευτυχία'......κτλ..
Μετά να παίξουμε χαρτάκι... Πρέπει η χρονιά να μπει καλά...
Να χορέψουμε...... Να 'ρθούμε σε τρρρρρελό κέφι.....
Να πάμε στο σπίτι κομμάτια κ να πέσουμε για ύπνο....

Χωρίς να θέλω φυσικά, βλέπω τον εαυτό μου να πηγαίνει να τα υποστεί όλα αυτά σήμερα....

...Μόνο για έναν λόγο θα τα έκανε κανείς όλα αυτά....

...Μεγάλες Προσδοκίες...

Προσμένω το 2007 ....

- Να γίνει η Θεσσαλονίκη κάπως καλύτερη πόλη, κυρίως στα 'συγκοινωνιακά' της...
- Να πάρω νωρίτερα άδεια από τότε που μου 'δωσαν στη δουλειά...
- Να κάνει τα μαθηματικά ευκολότερα. Δηλαδή, τα χρόνια που χρειάζονται να πάρω πτυχίο να είναι μονοψήφιος αριθμός...
- Να προσφέρεται τζάμπα καφές στην δουλειά για αυτούς που δεν μπορούν να ξυπνήσουν αλλιώς...
- Να μην παχαίνουν τα γλυκά...
- Να ξεχωρίσω τους πραγματικούς μου φίλους, με τους οποίους θα μοιραστώ όλα μου τα όνειρα...
- Να ανοίξω ...τρελοκομείο (θα τα 'κονομίσω). Ως γνωστόν, έχω τρελο-μαγνήτη...
- Να πάρει το Διηπειρωτικό η Μπαρτσελόνα. Να βγούμε στους δρόμους της Καταλονίας και να πανηγυρίσουμε...
- Να νιώσω και να δώσω όση αγάπη κρατάω μέσα μου...
- Να γίνει τεράστια γέφυρα που να ενώνει πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα...
- Να βρεθεί στα χέρια της μάνας μου καλύτερος τσελεμεντές...
- Και τέλος να είναι πάντα καλά οι άνθρωποι που αγαπάω και εκτιμώ...

Εσύ? Τι προσδοκίες έχεις...?

Χριστούγεννα και ποδόσφαιρο.......

Αυτό θα πει αγάπη για το ποδόσφαιρο!!

Στα 1914, στα πεδία των μαχών της Φλάνδρας του φονικού Α' Παγκοσμίου Πολέμου, έλαβε χώρα ένα από τα πιο ασυνήθιστα περιστατικά της ανθρώπινης ιστορίας: Μία χριστουγεννιάτικη εκεχειρία στα χαρακώματα. Τη συνήψαν βρετανοί και γερμανοί στρατιώτες, δοξάζοντας ό,τι λάτρευαν περισσότερο: Χριστούγεννα και ποδόσφαιρο.

Τη χριστουγεννιάτικη αυτή ιστορία αφηγήθηκαν Βρετανοί και Γερμανοί, που έπαιξαν παρέα ποδόσφαιρο ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1914. «Ολοι και όλα συνηγορούν πως το θρυλικό ματς έγινε, δεν είναι μόνο θρύλος», βεβαιώνει το BBC News.


*Εχουν εντρυφήσει ιστορικοί, όπως ο Μάλκολμ Μπράουν και η Σίρλι Σίτον. «Η εκεχειρία των Χριστουγέννων του 1914 συνέβη», γράφουν στο βιβλίο τους οι Μπράουν και Σίτον. «Το ματς αυτό αποτελεί μέρος της ιστορικής πλοκής, όσο και τα δηλητηριώδη αέρια του φρικωδέστερου σύγχρονου πολέμου». Οτι συναντήθηκαν εχθροί στα χαρακώματα τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς είναι βεβαιωμένο από μαρτυρίες και των δύο πλευρών. Οτι υπήρξε έστω για λίγο γενναιόδωρη ειρήνη στα nο man's land, όπως λέμε σε έναν πόλεμο την εφιαλτική γη ανάμεσα στα χαρακώματα των εχθρικών στρατευμάτων, που δεν είναι κανενός, αλλά είναι διάσπαρτα με ατομικές νάρκες. Μολονότι Γερμανοί και Βρετανοί ήταν οι κύριοι μετέχοντες, πήραν επίσης μέρος Γάλλοι και Βέλγοι.

*Υπήρξαν, λέει ο Μπράουν, αρκετά περιστατικά φιλίας μεταξύ εχθρών σε πολέμους. Στον πόλεμο της Κριμαίας, Βρετανοί, Γάλλοι και Ρώσοι ζεσταίνονταν στην ίδια φωτιά. Στον αμερικανικό εμφύλιο Γιάνκις και Νότιοι αντάλλασσαν καπνό. Στον πόλεμο των Μπόερς σε μια ευκαιρία συνάντησης των αξιωματικών, οι εμπόλεμοι έπαιξαν φιλικό αγώνα φούτμπολ!

Κι εδώ, λοιπόν, μολονότι οι Γερμανοί είχαν εμπλακεί σε λυσσαλέα μάχη με Βρετανούς και Γάλλους, όλως αιφνιδίως τα γερμανικά στρατεύματα άρχισαν να βγάζουν χριστουγεννιάτικα δέντρα από τα χαρακώματα και να τραγουδούν. Και τότε τραγούδια έρχονταν χαρούμενα κι από την άλλη όχθη του «no man's land».

Για να ακολουθήσει το απίστευτο: Γερμανοί, που πριν τον πόλεμο ζούσαν στην Αγγλία, και ήξεραν αγγλικά, πρότειναν -με προσωπική πρωτοβουλία- τη χριστουγεννιάτικη ειρήνη που έγινε αποδεκτή σε όλο το μήκος του μετώπου.

Οι Βρετανοί έχασαν τελικά από τους Γερμανούς με 3-2.

Ανταλλαγή... δώρων

*Σύμφωνα με τον Στάνλι Γουαϊντράουμπ («Αγια Νύχτα») τα πλακάτ των Γερμανών έγραφαν «You no fight, we no fight», ενώ τα βρετανικά απαντούσαν: «Merry Christmas». Βγήκαν από τα αμπρί και έδωσαν τα χέρια.

*Η πρώτη πράξη ήταν να κηδέψουν συμβολικά τον θάνατο. Μετά αντάλλαξαν δώρα. Σοκολάτες, τσιγάρα, κονιάκ, καρτποστάλ. Βάλθηκαν να παίζουν παιχνίδια. Και αρχίζει το ματς...

Πρόσφατες έρευνες του ιστορικού Στάνλι Γουαϊντράουμπ έδειξαν πως η άτυπη εκεχειρία μεταξύ των στρατιωτών αχρήστευσε για λίγο το μιλιταριστικό νόμο αμφοτέρων των πλευρών. Τραγουδήθηκαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια στα χαρακώματα. Ομάδες αντιμαχομένων συναντήθηκαν στο nο man's land ανταλλάσσοντας δώρα.

*Ο Τζον Φέργκιουσον, που μετείχε σε σύνταγμα από τα Χάιλαντς, μνημονεύει: «Τι θέαμα! Μικρά γκρουπ Γερμανών και Βρετανών σε όλο το μήκος του μετώπου. Γέλια, φωτίτσες. Και καθώς δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε λόγω άγνοιας της γλώσσας, συνεννοούμαστε τραγουδώντας...».

*Σ' αυτό ακριβώς το κλίμα, τα αρχεία του γερμανικού 133ου συντάγματος της Σαξονίας αναφέρουν για το ματς που οι Γερμανοί κέρδισαν 3-2 τους Εγγλέζους. Πληροφορία που ισχυροποιεί επιστολή που δημοσιεύτηκε στους «Τάιμς» από Βρετανό επικεφαλής των ιατρικών ομάδων. «Σκέψου», έγραψε ένας Βρετανός, «πως ενώ έτρωγες γαλοπούλα, έβγαινες και έκανες χειραψίες με πολλούς που λίγο πριν προσπαθούσες να σκοτώσεις».

Και μετά τη λήξη του β' ημιχρόνου... ξανά πόλεμος.

«Ηταν ημέρα ειρήνης μέσα στον πόλεμο», σχολίασε γερμανός συμμετέχων.

*Ωστόσο η χριστουγεννιάτικη αυτή εκεχειρία είδε το φως της δημοσιότητας στην Αγγλία μόνο το 1915, όταν έφταναν από το μέτωπο οι επιστολές. Στη Γερμανία επίσης δόθηκε δημοσιότητα.

Το 1916 ο σερ Αρθουρ Ντόιλ δημοσίευσε την ιστορία, αποκαλώντας τη χριστουγεννιάτικη εκεχειρία με το ποδόσφαιρο «θέαμα εκπληκτικό» και χαιρετίζοντας το «ανθρώπινο αυτό συμβάν εν μέσω των φρικαλεοτήτων».

Η επιστολή

Παραθέτουμε αποσπάσματα από επιστολή γερμανού στρατιώτη: «Οι στρατιώτες μας είχαν υψώσει χριστουγεννιάτικα δέντρα με κεριά πάνω από τα χαρακώματα. Οι εχθροί, βλέποντας τα φώτα, σκέφτηκαν ότι είμαστε έτοιμοι για επίθεση. Αλλά όλα ήταν ήρεμα. Το επόμενο πρωί, κάποιος πετάχτηκε έξω για να πει πως Γερμανοί και Σκοτσέζοι είχαν βγει από τα χαρακώματα και συναδελφώνονταν κατά μήκος του μετώπου.

»Αρπαξα τα κιάλια, και κοιτάζοντας προσεκτικά, είδα το απίστευτο θέαμα των στρατιωτών μας που αντάλλασσαν τσιγάρα, ποτά και σοκολάτες με τον εχθρό. Ξαφνικά ένας σκοτσέζος στρατιώτης εμφανίστηκε με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Φάνηκε να έρχεται από το πουθενά. Λίγα λεπτά μετά ξεκίνησε ένας πραγματικός αγώνας ποδοσφαίρου. Ηταν πολύ δύσκολο να παίζεις στο παγωμένο έδαφος, αλλά συνεχίσαμε, τηρώντας αυστηρά τους κανονισμούς, παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε διαιτητή.

»Ολοι, παρότι ερασιτέχνες, και κουρασμένοι, έπαιξαν με τεράστιο ενθουσιασμό. Εμείς οι Γερμανοί ουρλιάξαμε όταν ένα μεγάλο μπουρίνι αποκάλυψε ότι οι Σκοτσέζοι δεν φορούσαν εσώρουχα κάτω από το κιλτ τους! Το σκορ αυτού του καταπληκτικού ματς ήταν 3-2 υπέρ του Φριτς και σε βάρος του Τόμι. Αλλά όταν το έμαθε ο διοικητής μας, διέταξε να το λήξουμε αυτό. Λίγο μετά έληξε κι η συναδέλφωση».

*Και μετά: Οι αξιωματικοί του μιλιταρισμού θα διατάξουν τα νέα παιδιά που λίγο πριν έπαιζαν ανέμελα ποδόσφαιρο, να αλληλοφαγωθούν πάλι στον πιο φονικό πόλεμο...

*****Παρμένο από την Ελευθεροτυπία... Εγώ δεν θα μπορούσα να το περιγράψω τόσο όμορφα όσο ο Μιχαιλίδης...

About football....

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα....

Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα...

'Οτι απέμεινε από τη ευτυχία...

...η ζωή θα είναι μόχθος και η αγάπη συντριβή.

Κάποιος φεύγει με ένα πλοίο, κάποιος άλλος όχι εγώ...

Για όλα αυτά που είχα αγαπήσει για όλα αυτά που δε θα δω...

Άραγε θα θυμάται κάποιος τ' όνομά μας.

Άραγε υπήρξαμε ποτέ; Στα όνειρά μας...

Κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης...

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει
πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει...

θα' ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου!

Au Plus Pres

Μην ενοχλείτε!

Οι ήχοι των νέων κομματιών των σπουδαίων Mogwai για την ταινία - αφιέρωμα στον Zidane γαληνεύουν την ψυχή μου.....


Υπεροχή...

Utopia....

"It’s a strange day
No colours or shapes
No sound in my head
I forget who I am
When I’m with you
There’s no reason
There’s no sense
I’m not supposed to feel
I forget who I am
I forget
Fascist baby
Utopia, utopia
My dog needs new ears
Make his eyes see forever
Make him live like me
Again and again
I’m wired to the world
That’s how I know everything
I’m super brain
That’s how they made me"

Φωτιά από Flamenco

Η λέξη που ξυπνάει το όραμα του έντονο πάθος, σημαίνει "εβραϊκός" στα ισπανικά και πιθανό να έχει εβραϊκές ρίζες. Γεννήθηκε από την απίθανη συναναστροφή Τσιγγάνων, Αράβων και Εβραίων οι οποίοι σαν φυγόδικοι από την Ισπανική Ιερή Εξέταση κρύφτηκαν στις σκοτεινές σπηλιές της Ανδαλουσίας. Σ' αυτές τις σκληρές συνθήκες γεννήθηκε το Flamenco, σαν δημόσια κραυγή απείθεια και πόνου. Η καλλιτεχνική δύναμη του είδος με την ιστορία 600 χρονών, έχει αντίλαλο στους αιώνες και σήμερα είναι μια από τις πιο συναρπαστικά και συναισθηματικά είδη χορού και μουσικής.

Ιστορικές καταγραφές υποδεικνύουν ότι παλιά το flamenco δεν συνοδευόταν από μουσική. Σήμερα δεν μπορούμε να φανταστούμε το flamenco χωρίς την μουσική της κιθάρας. Στην ουσία, η κιθάρα είναι ενσωματωμένη στο τραγούδι και ο τραγουδιστής και ο κιθαρίστας είναι ‘ένα’ δημιουργώντας το τραγούδι (cante). Οι διαφορετικές μορφές των cante εφοδιάζουν την βάση για το παίξιμο της κιθάρας. Τα πιο πολλά cante περιέχουν ένα ρυθμό (compas) που είναι υποχρεωτικός. Ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του flamenco είναι η πολύπλοκη αντιστροφή της έντασης εναντίον του compas, όπου το τραγούδι (cante) ερμηνεύεται σχεδόν εκτός ρυθμού ενώ ο κιθαρίστας συνεχίζει το ρυθμό (compas). Σε μερικές μορφές , όπως το ελεύθερο τραγούδι ( cante libre) ο ρυθμός είναι λιγότερο έντονος άλλα ο τραγουδιστής μπορεί να αρχίζει ξαφνικά άλλο ρυθμό που ο κιθαρίστας πρέπει να ακολουθεί άμεσα. Πράγματι ο τραγουδιστής έχει την ελευθερία να αυτοσχεδιάζει είτε το toque (κιθάρα) είναι στο ρυθμό είτε όχι και ο κιθαρίστας δεν το γνωρίζει από πριν.

Η κραυγή του cante jondo (βαθύ τραγούδι) μοιάζει με την πένθιμη ψαλμωδία των διωγμένων Εβραίων. Η ποίηση της περιέχει υπαρξιακό φόβο και φιλοσοφικές ερωτήσεις συνηθισμένες στην Αραβική ποίηση . Ο χορός που αναπτύχθηκε αργά και άνθησε το 1840, επινοεί την επανάληψη που είναι συμβολική για το Ισλάμ, την ώθηση για έκσταση της Αφρικάνικης μουσικής και την επίμονη αναζήτηση της Εβραϊκής μουσικής.

Το Flamenco αναπτύχθηκε ραγδαία κερδίζοντας ένα καλλιτεχνικό ανάστημα και απήχηση στις λαϊκές μάζες. Σε όλη την Ανδαλουσία μαγαζιά μόνο για παραστάσεις flamenco άνοιξαν και έγιναν γνωστά σαν cafes cantantes, θέατρα για καφέ όπου μια παράσταση flamenco συνοδευόταν από αναψυκτικά . Παρόλο που μερικά από τα καφέ επιβίωσαν τον 20ο αιώνα, το απόγειο της δόξας της τελείωσε το 1920.

Ο χορός πάντα ήταν συνδεδεμένος με το flamenco. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς αυτή τη μουσική χωρίς το χορό. Ενώ εξεζητημένοι θίασοι περιοδεύουν σε όλο το κόσμο τα τελευταία 50 χρόνια, είναι οι αδάμαστοι παθιασμένοι χοροί των Τσιγγάνων της Ανδαλουσίας που διατηρούν την αυθεντική τέχνη του flamenco ζωντανή.

Το παρακάτω link είναι όλα τα από πάνω σε οπτική μορφή....
http://www.youtube.com/watch?v=jKIeyPGYUJI

Αμλετ της σελήνης...

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις απ' το πρωϊ να μου γελάς...
Κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις να είναι σαν να μ' αγαπάς....

Ταξίδι στην φύση

Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα, για μένα, από το να φεύγεις ή να ξεφεύγεις κάπου..
Να ακολουθείς την μυρωδιά της φύσης... Να βλέπεις προορισμούς...

Υπάρχουν μέρη που είναι καλά κρυμμένα απο τον πολύ κόσμο... Και μ' αρέσει που τα εξερευνώ! Μα πιο πολύ με καλή παρέα. Είναι το παν!

Περνώντας, λοιπόν, από δρόμους με σκορπισμένα φύλλα και με απαλό αεράκι ανεβήκαμε σε ένα βουνό (δεν ξέρω ονομασία και υψόμετρο). Φτάνοντας αρκετά ψηλά η θέα γινόταν όλο και καλύτερη. Είχαμε ξεπεράσει τα σύννεφα... Σταματήσαμε και κοιτάξαμε χαμηλά.. Ένα επίπεδο πιο κάτω από μας ήταν το χάος.. Διέκρινες μόνο κορυφές να γεννιούνται από πυκνά σύννεφα. Τα δέντρα δίναν το δικό τους ξεχωριστό χρώμα σ' αυτόν τον πίνακα..
Ύστερα προχωρήσαμε. Ο επόμενος προορισμός ήταν ένα καφενεδάκι με πλούσια παραδοσιακή διακόσμηση και φυσικά τζάκι... Ο ζεστός καφές ήταν απαραίτητος για το κρύο εκείνο απόγευμα.

Και για την επιστροφή, βραδινό ταξίδι με τρένο...
Η τελευταία πινελιά του πίνακα. Δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να το περιγράψεις. Αρκούν μόνο οι: θέα, μουσική, αναμνήσεις................................


* *Το ξέρατε εσείς ότι σε ένα βουνό της Κατερίνης υπάρχει ένα σημείο (στην ανηφόρα επάνω) όπου αν ρίξεις νερό θα παρατηρήσεις ότι αντί να κυλάει προς τα κάτω, αυτό ανεβαίνει προς το βουνό!! Και αν σταματήσεις με το αυτοκίνητο σε κεινο το σημείο θα δεις ότι το ανεβάζει κι αυτό.

Fitless αντι για fitness

Δεν είναι περίεργο?
Ο κόσμος παίρνει τα αυτοκίνητά του για να πάει στο γυμναστήριο να κάνει διάδρομο...

Μαίρη Κρίστμας

Τι είδους δώρα φέρνει ο Αη-Βασίλης?
Με τι κριτήρια τα διαλέγει για τον καθένα? Μέχρι και τα δώδεκα μου όσο τον παρατηρούσα ήταν συνεπής... Μπορώ να πω ότι μου έφερε κάθε λογής παράξενο δώρο που ζήτησα... Άραγε είναι τόσο απλοχέρης και με άλλους ανθρώπους? Έφερνε και στον Μπους τα δώρα που ζητούσε? Και στα παιδάκια της Αφρικής? Και στους εραστές μου...? Και στους φτωχούς? ..Μήπως και στους πλούσιους?

Και για να φέρει δώρα, πρέπει να χουμε κάλτσες κρεμασμένες στο τζάκι... Γι αυτό τα φτωχά παιδάκια δεν έχουν δεχτεί ποτέ δώρο? Γι αυτό τα παίρνουν μόνο οι πλούσιοι? Ή μήπως απ' αυτό γίναν πλούσιοι?...

Είναι άραγε τόσο καλόκαρδος? Και μέχρι που μπορεί να φτάσει η καλοσύνη του δηλαδή...
Ένα αυτοκινητάκι που θέλω πολύ τώρα, θα μου το στείλει? (Ο μπαμπάς λέει όχι!... Αυτός τι να λέει άραγε?)

Κρρρύο.... και βρρροχή....

Όχι άλλον χειμώναααα.....
Δεν το αντέχω το κρύο...


Αρρώστησα κιόλας! :@ γγγκκκρρρ....

Ψιλο...μύτησαν!

Σήμερα θέλω να ξεσπάσω...
Είναι πολλά που θέλω να πω και πιστεύω ότι κανέναν δικός μου δεν ενδιαφέρεται να τα ακούσει... Έτσι λέω να μιλήσω εδώ.

Έχετε δει φυσικά κάτι κοριτσάκια μέσα στην περιφρόνηση, την ικανοποίηση να σε μειώνουν και το ύφος που έχουν όταν σου μιλάνε. Μπορεί να τις έχεις κάνει κάτι πιο πριν αλλά μπορεί και όχι. Αυτές συνεχίζουν να σε αντιμετωπίζουν έτσι. Είναι το λεγόμενο "Τουπέ" όπως το λέει και ο λαός μας. Απορώ αν αυτά τα άτομα έχουν παρέες. Απορώ αν υπάρχει άνθρωπος που να βγαίνει μαζί τους και να λέει "Πέρασα καλά, γέλασα πολύ". Ρε παιδιά, είναι κατάντια αυτό! Πραγματικά τις σκέφτομαι πως φέρονται και τις λυπάμαι.
Έχουν νιώσει να χάνουν παρέα? Να εκτιμούν κάθε άνθρωπο και να σέβονται κάθε χαρακτήρα. Να νιώθουν χρήσιμοι όταν κάποιοι χρειάζονται την βοήθειά τους ή κάνοντας τους να γελάν.
Πιστεύω, έχουν χάσει την μισή τους ζωή έτσι... Απλά την πουλήσαν...
..................Λυπάμαι!

Εργασία...Τρόπος ζωής....

Χθες κατά της 7 το πρωϊ είδα έναν τυπά να πηγαίνει να ανοίξει το περίπτερο του. Φορούσε κουστούμι, από μέσα γραβάτα, περιποιημένο μαλλί και καλό παπούτσι.. Φαινόταν να ένιωθε μία καταξίωση καθώς το άνοιγε. Σαν να έλεγε " Πάω να ανοίξω το περίπτερο μου.." και η φωνή του να είχε ήθος, να είχε έμφαση. Θα ήταν φοβερό να βλέπαμε τον κόσμο να πηγαίνει έτσι στις δουλειές του. Θα ήταν τελείως διαφορετική η αντιμετώπιση. Θα λέγαμε "Κύριε Γιώργο, θα μπορούσατε να μου δώσετε ένα πακέτο τσιγάρα?". Αρκεί να μην εισχωρήσει και κει η γραφειοκρατεία....

Και για την σωστή ισορρόπηση να βλέπαμε εναν επιχειρηματία να ντύνεται απλά. Με τζιν, φουτερ, και αθλητικά παπούτσια. Να μην υπάρχει υποχρεωτικός σεβασμός σε αυτούς οι οποίοι στην πλειοψηφία είναι το λιγότερο απατεώνες και μαφιόζοι... Παρ'όλα αυτά δεν θα άλλαζε τιποτα στις διοικητικές θέσεις ή στον βαθμό του καθενός απλά θα ήταν διαφορετικός ο κόσμος μας...
Θα ταν μία πινελιά την οποία νομίζω πως όλοι την χρειαζόμαστε!

Σκέψεις στο (ηλεκτρονικό) χαρτί.....

Έχεις εκπληρώσει ποτέ ένα όνειρο?
Έχεις νιώσει την δύναμη, την ευτυχία και την ικανοποίηση που σου προσφέρει?

Έχεις μείνει Μόνος για μεγάλο διάστημα?
Έχεις νιωσει τόσο απαίσια ώστε να έχεις τη δυναμη να συνεχίσεις?

Έχεις φίλους?
Πόσο σε ακολουθούν? Σε αισθάνονται?

Κάποιες απορίες που μου 'ρχονται καθημερινά στο μυαλό...
Τις έχω όταν ξυπνάω και πριν κοιμηθώ..
Αλλοτε νιώθω ότι βασανίζομαι και άλλοτε ότι ξαναζω.
Μία με κάνουν απαισιόδοξη και μία αισιόδοξη...
....Είμαι καλα?