Όσα δεν ειχες ακουστά....

ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΖΕΦΣΚΙ, Αμερικανός συνθέτης και βιρτουόζος πιανίστας, γεννημένος στις 13 Απριλίου 1938 στο Γουέστφιλντ της Μασαχουσέτης. Η μουσική του ακούγεται σε μερικές από τις τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις του Μπαράκ Ομπάμα, και το γεγονός δεν έχει περάσει απαρατήρητο. Τον λένε «Νόαμ Τσόμσκι της μουσικής». Και υπάρχει λόγος. Ιδού ένα σύντομο βιογραφικό του: Σπούδασε στο Χάρβαρντ και στο Πρίστον κοντά σε σπουδαίους συνθέτες, όπως οι Ρότζερ Σέσιονς, Γουόλτερ Πίστονς και Μίλτον Μπάμπιτ. Το μουσικό του στιλ το διαμόρφωσε στην Ιταλία τη δεκαετία του εξήντα, δίπλα στον συνθέτη Λουίτζι Νταλαπίκολα. Βαθύτατα πολιτικοποιημένο άτομο, ο Ζέφσκι έχει γράψει πληθώρα έργων βασισμένων σε κοινωνικοϊστορικά θέματα. Το πιο γνωστό του έργο είναι το πιανιστικό «The People United Will Never Be Defeated!», με διάρκεια κοντά στη μία ώρα, που απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες από τον εκτελεστή του. Πρόκειται για 36 παραλλαγές της μελωδίας του Χιλιανού κομμουνιστή συνθέτη Σέρχιο Ορτέγα «El pueblo unido jamas sera vencido» -ο εστί μεθερμηνευόμενον στα ελληνικά «Λαός Ενωμένος, Ποτέ Νικημένος»- ενός τραγουδιού που βγήκε από την εποχή του σοσιαλιστικού πειράματος Αλιέντε στη Χιλή στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα. Ο Ζέφσκι το έγραψε το 1975 για να αφυπνίσει το κοινό της πατρίδας του και να δείξει την αμερικανική ανάμειξη στην ανατροπή του Αλιέντε με την επιβολή της αποκρουστικής δικτατορίας Πινοτσέτ. Δεινός επικριτής των αμερικανικών επεμβάσεων στον κόσμο, έγραψε το έργο ο «Θρύλος της Αντιγόνης», το οποίο παίχτηκε για πρώτη φορά το ίδιο βράδυ που τα αμερικανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν τη Λιβύη, τον Απρίλιο του 1986.

Σ' ΕΝΑ άρθρο του γι' αυτόν, τον περασμένο Απρίλιο, η «New York Times», επισημαίνει ότι «μπορεί τα κομμάτια του να σχετίζονται με την Αριστερά, μάλιστα να έχουν και τίτλους που να παραπέμπουν σ' αυτήν, αλλά ο Ζέφσκι δεν είναι μουσικός της προκήρυξης». Το ότι ακούγεται η μουσική του σε διάφορες εκδηλώσεις που φέρουν την ετικέτα των «προοδευτικών», δεν μπορεί, γράφει η έγκυρη εφημερίδα, να εκληφθεί και ως συσχέτιση του έργου του με κάποια σημαντική κοινωνική αλλαγή, πόσω μάλλον και ...επανάσταση. Οπως και να έχει, μιλάμε για έναν «ιδιαίτερο καλλιτέχνη» και έναν πνευματικό άνθρωπο με ευρύ φάσμα γνώσεων. Η «Τάιμς» γράφει ότι μελετά όλους τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς και φιλοσόφους «στην αυθεντική τους γλώσσα», όπως και τα έργα του Τολστόι στα ρώσικα.

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/11/2008 Χ. Μιχαηλίδης